Dag 28 - We zijn weer thuis!

 Rond middernacht waren we weer thuis in Venlo. Te laat om nog even de stad in te gaan, bovendien moet de horeca hier om 22 uur de deuren sluiten vanwege de covid 19 maatregelen. Vandaar dat we na Rumble uit het pension gehaald te hebben en een kort bezoekje aan Arny's ma, ons traditioneel glaasje Guinnes maar naar zondagmiddag hebben verplaatst. 

Het valt ons wel op hoe laconiek er hier met de corona-maatregelen omgegaan wordt. Op Sicilie loopt iedereen de hele dag met een mondkapje. Op het vliegveld krijg je zelfs een bekeuring als je het even afdoet (mits je geen slokje wijn of espresso wilt nemen). 

Ondanks dat Italianen, en vooral Sicilianen bekend staan, als een ongeregeld zooitje volk dat niets van overheden wil aannemen (wat wil je als je Berlusconi zoveel jaar als ministerpresident hebt gehad en de huidige MP letterlijk een clown is). Ze houden zich wel netjes aan de corona-regels! De verkeersregels, dat is een compleet ander verhaal ;-)

Laten we hopen dat er snel een vaccin komt en we weer gewoon normaal kunnen reizen, al vrezen we dat 'normaal' er niet meer in zit. Net als de veiligheidsmaatregelen die na 9-11 zijn ingevoerd, toen we onze huwelijksreis naar de USA hadden geboekt, zal dit nog wel een tijdje het reizen bemoeilijken. 

Dag 27 - Syracuse, onze laatste dag op Sicilie

 Met de eigenaar van ons apartement hadden we kunnen afspreken dat we pas om 14 uur hoefden uit te checken. Zodoende hadde we nog een heerlijk relaxte ochtend in Ortigia. De koffers hadden we gisteravond al ingepast en we begonnen de dag dan ook maar weer eens in Cala Piada met een heerlijke zalm Piadine en een half litertje wijn. Vervolgens langs de haven terug gelopen, om de prachtige tuin van het aquarium te bezoeken. Hier staan eeuwenoude fycusbomen, zoals we ze eigenlijk alleen op Puerto Rico in San Juan hadden gezien. 

Na nog wat straatjes verkend te hebben, waar we nog niet geweest waren, was het tijd om aan de rit naar het vliegveld van Catania te beginnen. Deze ging redelijk voorspoedig, ook het inleveren van de huurauto ging probleemloos. 

Vervolgens dachten we op het vliegveld een barretje te zoeken om daar de resterende uurtjes door te brengen. Maar bij de ingang van het vliegveld werden we meteen al tegengehouden door een dame van de Guardia Civil. Toegang tot het vliegveld was pas mogelijk vanaf 3 uur voor de vlucht. Dus weer met de zware koffers rechtsomkeert gemaakt en op zoek naar een andere drinkgelegenheid. Arny had een wijnbarretje gezien vlak voor het autoverhuurbedrijf. Helaas hadden meer mensen dit ontdekt en zat het terras helemaal overvol. Slechts 1 tafeltje, zonder stoelen was nog vrij, dus dat maar gepakt. Caro naar binnen en Arny proberen om de koffers zo te positioneren dat we toch konden zitten. Helaas ging dit door een kleine miscalculatie dermate fout dat Arny langaf op het terras viel, flink op zijn toch al pijnlijke schouder. Een Brits echtpaar schoot echter al snel te hulp en bood ons hun tafeltje aan, want zijn waren toch al klaar. Na van de schrik bekomen te zijn en wat wijntjes, was het inmiddels tijd om het vliegveld in te gaan. We stonden zowat vooraan de rij bij de de bagageincheck, dus dat was een meevaller, er lonkte immers nog wat andere barretjes, de vlieger ging immers pas over drie uur. Toen begon de ellende, het personeel aan de balies begonnen ineens een beetje schaapachtig te kijken, hun spullen op te ruimen, jasje aan te trekken en verdwenen ineens. Zonder uitleg of ook maar iets van informatie. Een dame, die schijnbaar de leiding had, begon als een gek te bellen en haar stem klonk steeds verhitter. Schijnbaar een of andere computerstoring die het inchecken verhinderde. Na een uurtje keerden de mannetjes weer terug, trokken hun jasje uit, gingen bagagestickers tellen of andere nutteloze activiteiten uitvoeren. Na nog eens 10 minuten konden we eindelijke onze koffers afgeven. Het leek wel een herhaling van onze aankomst op Catania, waar we een dik uur moesten wachten voordat onze koffers op de aanvoerlijn lagen. Want buiten regende het en dan mag het bagagepersoneel schijnbaar niet werken.

Na nog 2 wijntjes mochten we eindelijk instappen, we hadden ons een kleine upgrade gegund en zaten in rij 2 met extra beenruimte. Konden we de vlucht lekker doorslapen en weer als eerste het vliegtuig verlaten in Dusseldorf...

Dag 26 - Syracuse, Castello Manicace

We zouden deze dag eigenlijk naar het archeoligische park gaan, maar dat is meer dan eer uur lopen (de auto staat nm voor de deur op een gratis parkeerplaats en je weet dat die nm niet makkelijk te vinden zijn). Daarom een leuk alternatief gezocht en gevonden het Castello Maniace op de punt van het eiland. Komt schijnbaar geen toerist, want we waren zowat de enige bezoekers. En het ligt ook nog om de hoek van ons favoriete Piadine lunch restaurant!

Heerlijke wrappers van pizzadeeg, dit keer met verse zalm! 

Na het bezoek aan het kasteel zijn we op zoek gegaan naar een kroegje waar je de zonsondergang perfect kunt zien. Heet niet voor nix Sunset Bar of zoiets.

En op weg naar ons appartementje, bleek onze pub om de hoek eindelijk Guinness te hebben! En dan ook nog eens pizza uit een houtoven! Wat wil je nog meer....

Dag 25 - Ortigya, Syrcusa

Nadat we vanmiddag het zuidelijkse puntje van Ortigya verkent te hebben, én lekker geluncht. Dachten we ach laten we daar ook maar gaan eten. Nou dat hebben we geweten. Elke hoek had ineens na zonsondergang enkele stoelen buiten staan! Het leek wel of elke familie extra had gekookt voor wat gasten. Veel veganistische opties ook, leuke stad voor Libby, de zus van Caro. 

Uiteindelijk toch gekozen voor de beste optie qua garnalen pasta voor Arny en een groenten couscous voor Caro, had ze nog niet gehad. '

Op weg naar onze pallazzo nog even langs de locale Irish pub, wat uiteindelijk niet zo succesvol bleek. Ze hadden problemen met de koolzuur, dus geen Guinness van de tap. Morgen zou het opgelost zijn.... hopelijk! 

Dag 26 - Ortigya, Siracuse

Vandaag ons eiland wat beter verkent, gisteren zijn we immers niet verder dan het domplein en de jachthaven gekomen. Blijkt dat hoe verder je de punt van het eiland in loopt, er steeds meer leuke eettentjes en winkeltjes komen. We wilden eigenlijk naar het kasteel op de punt van het eiland, maar dat hebben we niet gehaald. Ons lunchrestaurantje (Cala Piada) was zo overheerlijk!. De piadines daar zijn gemaakt van vers deeg en een kruisging tussen een pizza en een wrapper. Vervolgens had je de optie voor een vis, vlees met kaas of vegetarische optie, aangezien we gisteren alleen (vers) brood, ansjovis en tomaten hebben gegeten, omdat Arny's buik weer eens opspeelde, was dit een welkome verrassing. Ook de biologische wijn was overheerlijk, 9 euro voor een half litertje wijn. En dan ook nog hele leuke mensen. Helaas was het kasteel gesloten toen we er arriveerden (alles gaat hier zo rond 14 dicht tot 16 en restaurants zelfs vaak tot 19:30 uur). 

Ook nog wat leuke artistieke winkeltjes ontdekt, waar ze eens niet zo'n kitsch verkopen als overal! Kortom, ondanks de bouwsteigers is Ortigya best een leuk wijkje / eilandje! Je kunt er in elk geval heerlijk verdwalen en leuke verrassingen vinden!