Dag 17 - Erice

Na 2 dagen Trapani hing ons de stad de strot uit.... Letterlijk! We zijn toch echt meer van de kleine dorpjes! En toen kreeg Arny het lumineuze idee om ons geplande bezoekje aan Erice te verlengen met een overnachting. Dus ff op internet zoeken naar een leuk logeer adresje (we betaalden in Trapani maar 30 euro voor ons apartementje per nacht, dus het verlies was te overzien). Vond meneer een luxe studio in een voormalig klooster, inclusief luxe badkamer (groter dan ons apartementje in Trapani, met jacuzi, giga-walk-in douche), slaapkamer en huiskamer. Voor nog minder de helft van het geld wat het normaal kost... Tja een booking.com 'Genius' lidmaatschap toch echt zijn voordelen, vooral bij last minute bookings! 

En Erice is echt geweldig! Het lijkt wel een western stadje boven op de berg! Je loopt de hele tijd Ennio Morricone film-tunes te fluiten! Meer dan 60 kerkjes en tig kastelen, smalle steegjes, leuke restaurantjes, barretjes en de beste pasticeria's (banketbakkerijtjes) ter wereld. De historie hiervan is dat Maria Gramatico als jong meisje naar de nonnen werd gestuurd om de kunst van de gebakjes bakken te leren. Van zonsopgang tot zonsondergang heeft ze deeg staan kneden, mocht uiteindelijk de recepten leren en is toen het klooster uit gevlucht om in Erice een pasticeria te beginnen. Ze heeft het vak ook aan haar neefje geleerd, waar we uiteindelijk de heerlijkste gebakjes hebben gegeten.

Daarna even heerlijk verdwaald in de steegjes van het stadje, na een wijntje hier en daar. En ondertussen maar scenes uit bekende en minder bekende Spaghetti-westerns naspelen met de nodige soundtracks fluitend. Ook nog ff het kasteeltje bezocht, maar helaas mochten we niet de binnenruimten bezoeken vanwege Covid en zo. 

Gegeten in een klein leuk restaurantje, aanbevolen door de receptioniste van ons kloostertje. Zag er uit als een authentieke Mexicaanse kroeg, maar het waren toch echt locale gerechten. 

En als je dan rond zonsondergang richting zonsondergang kijkt, dan denk je echt, wat een geniaal idee om gewoon in Erice te blijven slapen! Geen toeterende auto's, nee helemaal geen auto's, want die mogen het stadje niet in! Geen rokende poetsvrouwen voor je raam s'ochtends vroeg om 7 uur tegen haar zoon beginnen te schreeuwen via de telefoon.... Ach op weg hierheen hebben we weer een sterk staaltje van een a-sociale chaufeur gezien. Als Arny net niet van te voren de rijlaan had gewisseld, hadden we hier nu niet gezeten! Idiote vent van minstens 80 jaar in een Audi haalt Arny van rechts in (auto heeft geen enkele plek waar geen deuken of krassen staan). Arny zegt nog 'dat gaat fout, want die vent zit te appen achter het stuur'. En 'BAM!' hij knalt gewoon met minstens 70 km/u op een splinternieuwe VW-polo! En je mocht daar maar 30! Vervolgens stapt het meisje uit, hij blijft maar appen. Wil nog niet eens uitstappen om de schade te zien die hij veroorzaakt heeft. Sterker nog, we zien nog net in onze achteruitkijkspiegels dat hij al redelijk snel rechts afslaat terwijl het arme meisje probeerd foto's te maken met haar telefoon van zijn kenteken en de situatie....

Kortom het is heerlijk hier in Erice... hieronder een foto van waar we gisteren zaten, die punt in de zee, dat is oude stad van Trapani!

Dus terwijl de aso's elkaar afmaken in de stad hieronder.... trekken wij maar maar weer een lekker flesje wijn open, met een nog lekkere liqorise likeurtje en laten onze jacuzzi maar eens vollopen! Yep, de vakantie is echt begonnen!

Dag 16 - Trapani

 Ach, soms ontwikkel je een haat-liefde verhouding met een stadje. Zo ook met Trapani. Aan de ene kant de asociale met goud behangen aso's en hun dikke BMW's, nee we noemen het M-woord niet! Aan de andere kant de hard-werkende ondernemers die elke dag hun envellopje met 'pizzo'(beschermingsgeld) aan de 'M' moeten afdragen. Leukste is nog het garageboxje tegenover ons huisje waar je voor 5 euro een heerlijke Grillo witte wijn per fles kunt halen en ook nog elke keer een borrel voor noppes krijgt aangeboden. De lokale alcoholisten moet je dan maar even voor lief nemen die er al rond 8 uur hun eerste biertje, borrel of wijntje drinken voordat ze naar het werk gaan. De eigenaar begroet ons iedere keer als zijn eigen kinderen, ook als we niets kopen...

Vandaag maar eens een rondje wat duurdere enoteca's gedaan in onze buurt. Al valt het met de prijs bij de meeste wel mee, stuk goedkoper glaasje wijn dan in Venlo. En ook kwalitatief een stuk beter. De leukste was er eentje die een paar deur verder ligt van ons verblijfje en waar ze niet eens plaats hebben voor een terras. Je krijgt gewoon een kussentje om op te zitten, op de stoep die niet breder is dan 40 cm. Maar de wijn komt rechtstreeks uit het vat en kost niet meer dan 2,50 per glas!

Daarna was het tijd om de zonsondergang te gaan bewonderen, mooie lucht vanavond, dus naar Torre de Ligny een verdedingstoren aan het uiterste puntje van de stad. Zoals gezegd mooie lucht en een wilde zee, de kans voor mooie foto's. Lukte redelijk dachten we zo, ondanks de wijntjes. 

Helaas was de lesbo-lounge bar aan de haven waar we al enkele dagen naar op zoek waren gesloten. De eigenaresse was op huwelijksreis met haar man (!?!). Nu zijn we redelijk genderneutraal, maar ook hier ruikt het een beetje viesch naar de 'M'. 
Daarom maar naar nummer 2 van de beste 'restaurants' anex enoteca in Trapani. Inderdaad, zeer goede wijn, ook lekker eten. Maar niet echt restaurant, meer tapas. Maar zoals gezegd wel heel erg lekker en na zoveel dagen pasta en pizza ben je blij als je eens wat anders krijgt!

Overigens absurd hoeveel mensen er hier op de been zijn in de cafe's en restaurants op een maandagavond. Het lijkt wel weekend!

Dag 15 - Trapani

Vandaag maar eens wat omweggetjes gemaakt vanuit Scopello naar Trapani. Arny heeft namelijks schoon genoeg van het weggedrag van de west-sicilianen. Het lijkt erop dat aan deze kant van het eiland zowat iedere weggebruiker a-socialer is dan de oostelijke tegenhanger. Dus lekker rustig over smalle bergweggetjes, door het prachtige landschap net ten zuiden van het Nationaal Park Zingaro. Het deed ons af en toe denken aan Utah en Arizona. Maar zodra we weer de grote weg op moesten begon het weer. Eenmaal in Trapani hebben we diverse staaltjes van hufterig weggedrag gezien dat zelfs Mexico hierin verbleekt. Mensen rijden gewoon met een dikke BMW of Audi een éénrichtingstraat in vanuit de verkeerde kant! Ze halen je met z'n 2-en links en rechts gelijktijdig in, terwijl je voor een rood stoplicht staat te wachten en de claxon schijnt hier niet uit te kunnen!

Maar goed, we zijn heelhuids bij ons appartementje aangekomen en mochten er zelfs 2 uur eerder in dan afgesproken. Na even bijkomen van de verkeershectiek zijn we de stad ingetrokken. Gelukkig logeren we net op het randje van de voetgangerszone in het oude gedeelte van de stad. Mooie kerken en mooie paleisjes, maar er moet nog heel veel opgeknapt worden. We zijn zelfs even de steegjes van het oude Joodse Ghetto in gegaan, wat eigenlijk afgeraden wordt. Maar we zijn niemand tegengekomen die kwaad in zin had. Toen we richting oude vismarkt, langs de zee liepen werd ineens de lucht donker en voordat we ergens een kroegje of enoteca konden vinden, viel de regen met bakken uit de hemel. Gelukkig konden we schuilen onder de luifel van een restaurantje. 

De temperatuur daalde ineens enorm en bibberend in ons dunnen shirtje en korte broek zijn we snel weer naar ons logeeradres gerend. Nog even snel een flesje heel locale Grillo (witte wijn) bij onze buren (wijnbarretje van een leuk oud mannetje, koste maar 5 euro) en het toen maar even gezellig gemaakt op ons binnenplaatsje.

Na even googlen bleek de oudste pizzeria van Trapani ook nog eens aan de overkant van de straat te liggen, dus dat was een eenvoudige keus. Superlekkere, traditionele pizza uit een houtoven!

S'avonds verander de hectiek van de dag in een soort van 'gemütlichkeit'. Mensen nemen een kussentje mee en gaan op de rand van de straat samen een flesje wijn delen. De leukste terrasjes verschijnen midden op de straat en iedereen doet ineens heel aardig tegen alles en iedereen. Vreemde stad....

Dag 14 - Scopello

Na de vermoeiende en stressvolle rit, hoefden we vandaag maar 20 minuten naar onze volgende bestemming te rijden, Scopello. Het ligt aan de voet van het oudste nationale natuurpark van Sicilië, maar vanwege de weersverwachting hebben besloten om maar niet een wandeling van 4 uur te maken door de natuur. Maar de Tonnara de Scopello, dat net onder het dorpje ligt en wat we vanuit ons balkonnetje mooi kunnen zien liggen. 

(ons balkon is rechts op de hoek)

Er zijn hier diverse films opgenomen, waaronder de Hollywoodhit Oceans Twelve met o.a. Brad Pitt en George Clooney. Het is een oude tonijnhaventje met alle bijbehorende gebouwen en zelfs een kapelletje. Helaas mocht je de Tonnara alleen met gids bezoeken en was het heel onduidelijk in welke taal de tour gegeven zou worden. De gids sprak ons in eerste instantie aan in het Engels, dus we dachten dat wel goed zaten. Nee helaas, we werden in een groep Italianen van 25 Italianen gepropt, terwijl het maximum aantal in deze Corona-tijden maar 14 was. 
Geen fl*kker verstaan van de gids en na een half uur hadden we er genoeg van. Lekker even aan het haventje gezeten, totdat het begon te regenen. Dat gebeurd George Clooney nou nooit als hij in Italie is!

Gelukkig maar een kort buitje en na een lange klim terug naar het dorp hebben we de namiddag verbracht op een prachtig pleintje waar je zo een mooie western kunt opnemen. In het midden staat een eeuwenoude eucalyptusboom, die heerlijk ruikt. En op sommige terrasjes groeien de limoenen en citroenen aan de bomen. 

Dag 13 - Castelamare del golfo

De 13e dag van deze trip en dat hebben we geweten. Het begon met een grote verkeerschaos in Santa Flavia door diverse ongelukken. Als je ziet hoe de meeste Sicilianen rijden als gestoorde (zelf)moordenaars, is het nog vreemd dat er zo weinig gebeurd, al heeft bijna elke auto wel een flinke deuk! Vervolgens stuurde Caro's routeplanner op haar telefoon ons dwars door Palermo, terwijl we er toch echt omheen wilden rijden. Behoorlijk gestresst en nat van het angstzweet zijn we uiteindelijk toch zonder kleerscheuren in Calstelmara del Golfo aangekomen. Om de bloeddruk weer tot normale hoogte te laten dalen, hebben we eerst maar even wat uurtjes aan het zwembad van ons hotel verbracht. Lekker geslapen in het onder een zonneparasol, totdat er ineens een windvlaag de zware parasol omkiepte (inclusief ons wijntje, boven op Caro). De schade bleek in eerste instantie mee te vallen, maar de dag erna toch behoorlijk wat pijnlijke blauwe plekken! Na dit 'ongelukje' hebben we vervolgens het stadje maar eens verkent. Het castel (kasteel) waar het z'n naam aan te danken heeft, hebben we niet eens gevonden. De wegwijzering bleek weer eens niet te kloppen.

Dus maar op eigen houtje richting haven gelopen waar we een leuk, modern wijnbarretje hebben gevonden. Vervolgens weer de lange berg omhoog naar ons hotel. De stress van de (echt levensgevaarlijke) rotrit was Arny niet in de koude kleren gaan zitten, wegens fikse maagpijn besloten om een tip van website te volgen en naar een zogenaamde salumeria market te lopen. Ff de neus vol van de pasta en pizza's! Het was echt zo'n oma en opa winkeltje die nog één brood hadden en heerlijke salami's, tomaten en ander beleg. Ook de aanbevolen wijn (7,50 voor een hele fles) smaakte overheerlijk. Na bijna 2 weken heb je echt je neus vol van het Siciliaanse eten, tot onze verbazing vond Arny vervolgens ook nog een Mexicaanse Cantina. Die we toch maar overgeslagen hebben. 

Dag 12 - Santa Flavia

Het dorpje Santa Flavia zal je niet in veel reisgidsen over Sicilië tegenkomen. De paar die er wel over schrijven zijn niet helemaal eerlijk. Zelden zo'n smerig stadje gezien. Het afval lag overal op straat, in de struiken, op het strand. Ook qua horeca is er weinig te beleven. Na lang zoeken hebben één strandtentje gevonden dat open was. De zee bij het strand was een open riool, maar dat weerhield de aanwezige Italianen er niet van om toch te gaan zwemmen. Ondanks grote waarschuwingsborden. 

Het dorpje is beroemd om zijn grote vissersvloot, die vooral tonijn vangen. Toen we echter naar de haven wandelden hebben we redelijk snel rechtsomkeer gemaakt. Arny kreeg spontaan een astma-aanval van de smog die uit Palermo aangewaaid kwam. 

Wel een zeer leuk klein bed & breakfast, waar we logeerden met zeer aardige eigenaren. 

Helaas geen werkende wifi, dus daarom de afgelopen dagen even geen update van de reisblog. 

Dag 11 - Afscheid van Cefalu

 Aan alle leuke dingen komt een einde, zo ook ons verblijf in Cefalu. Onze laatste avond nog een heerlijke vispasta met langoesten gegeten en nog een afzakkertje in onze favoriete pub...

Dag 10 - Cefalu, de wijnbartour!

Vandaag maar eens wat ander gedaan, of eigenlijk iets minder kieskeurig dan de vorige dagen. Een echte wijnbartour! Begonnen in de sjieke enoteca Le Petit Tonneau (que? parlez francais?). Waar een lekker flesje grillo combineerden met een lekker lunch met een mix van verschillende soorten bruchetta's (stukjes stokbrood met verse tomaten, pesto of ander beleg). Supper lekker. Bovendien hadden we het geluk dat we op hun exclusieve terras mochten zitten, wat bestaat uit een van de originele bogen van de oude stadsmuur, met prachtig uitzicht op de baai van Cefalu. 

Daarna naar Deja Vu in de Via Carlo Ortolani di Bordonaro, een straatje wat bekend staat om de hoeveelheid restaurantjes en barretjes. Niet allemaal van een goede reputatie overigens, volgens vele reisgidsen. Deja Vu was wel een aanrader, zeer leuke gastdame. We hebben zo'n 2 tot 3 bruiloften langs zien komen, de straat was daarna heel schoon van alle lange bruidsslepen. Alleen nam een Deens koppeltje het tafeltje naast ons in bezit en toen begon het kettingroken. 

Na 3 waarschuwingen van Arny richting de asso, zijn we dan toch maar opgestaan en gegaan. Anders hadden we ook nog een ouderwetse Italiaans kroeggevecht gehad. 

Lichtelijk verhit hadden we weinig zin om lang te zoeken naar een restaurantje, maar toen bleek de pub naast ons apartementje eindelijk open te zijn. En ze serveerden heerlijke hamburgers. Daarom maar even wat ander gegeten dan Italiaans, Arny een heerlijke Angus Beef burger met gorgonzola en Caro een paarden (!) burger. Paardenvlees blijkt heel mals en zoet te zijn. Perfect voor Caro dus (sorry Libby). 

Na nog een wijntje op ons prachtige dakterras zijn we maar eens vroeg naar bed gegaan.

Dag 9 - Cefalu.... Ja nog steeds!

 Dag 9 - Cefalu

We gaan steeds meer lijken op onze gastheren en dames. Alles lekker rustig aan, af en toe een hapje en een drankje en je nergens druk om maken. En och die mondkapjes, daar wen je ook aan. Al is het af en toe niet fijn in de hete zon, vooral als je een baard en snor hebt zoals Caro.... Ehm Arny dus!

We hebben alle steegjes verkend die we nog niet gezien hadden, veel leuke winkeltjes ontdekt, maar nix gekocht. Alleen af en toe een biertje, wijntje of een granite. Dat laatste is Caro's favoriet aan het worden. Een soort van ijsje die je hier in alle smaken kunt krijgen, van pistache, amandel tot koffie en alles wat tussen in zit. 

Tussendoor nog even kennisgemaakt met 'Verhuisbedrijf de dronken scooter'. Zitten we op een terrasje, lekker te genieten van een drankje. Begint een meneer een scooter helemaal vol te stouwen met allerlei spullen uit een huisje. Ondertussen lurkend aan een fles grappa. Die moest schijnbaar op, want het paste echt niet meer op de scooter! We hebben vervolgens geen ambulance of andere sirenes gehoord, dus het schijnt wel goed gekomen te zijn met de verhuizing....

Rond de namiddag begon zich een onweersbui aan de horizon samen te brouwen. Mooie luchten, vooral voor panofotografie. Al is het niet echt slim om met een dreigend onweer op een dakterras te gaan staan, maar Arny leeft nog, dus alles is goed gegaan ;-)

Tegen de avond zijn we naar de andere kant van de grote berg die boven Cefalu torent gelopen, naar een klein, geheim, restaurantje, waar schijnbaar alleen de lokale bevolking van weet. Voor Arny een zelfgemaakte pasta met pistache, garnalen en verse safraan. Caro een bordje verse pasta met zwaardvis en aubergine. Als daarna de bliksem was ingeslagen, waren we zeer gelukkig gestorven! Zo ontzettend lekker! Na een Ferne Branca voor Arny en een pistache mousse voor Caro zijn we moe en voldaan terug geslenterd naar ons paleisje! Na wel nog even een flesje wijn gekocht te hebben voor op ons prachtig dakterras!