Dag 1 - Castelmola

 Dag 1: Castelmola

Het vertrek in Dusseldorf ging weer zoals gewoonlijk: Deutsche Grundlichkeit. Arny's fotorugzak moest weer eens getest worden op explosieven. En ja hoor ze vonden zelfs sporen van buskruit (open raam tijdens oud op nieuw?). Na flink door de mangel gehaald te zijn, mochten we eindelijk door. We hadden vanwege corona al flink rekening gehouden met extra lange rijen en zo, dus we hadden zelfs nog tijd voor een theetje en een biertje. 

Na 2,5 uur doemde ineens de Etna op door het vliegtuigraampje. En daar hing me toch een donderwolk boven. En dat hebben we geweten. Het landen en zo ging best lekker, maar schijnbaar hebben ze hier een regel, dat als het onweert en regent, het personeel op de landingsbaan een extra lange koffiepauze mag nemen. Na meer dan een uur mochten we eindelijk de koffers ophalen en richting autoverhuurbedrijf. Op naar het volgende staaltje Italiaanse bureaucratie. Ten eerste stond ons verhuurbedrijf niet zoals in eerste instantie aangegeven vlak naast de luchthaven, maar na een dik half uur hebben we het toch gevonden. Samen met 200 andere toeristen, want schijnbaar was er een verbouwing van de luchthaven en hadden ze het idee om de 10 grootste autoverhuur bedrijven in 1 grote zee container te zetten. Zonder airco. Alleen de chaufeur mocht naar binnen, dus Caro stond lekker met de al zeiknatte koffers (en laptoptas en fototas) in de regen. Vervolgens bleek de machine waar je een nummertje moest trekken niet te werken en het alternatief hadden ze zo verstopt dat niemand het kon zien. Kortom weer een uur later mochten we eindelijk vertrekken in ons huurautootje. Eh.... nee, niet de bestelde Opel Corsa, want die was tijdelijk niet 'voorradig', maar natuurlijk in een superkleine Fiat Panda, met een vermogen van.... ehm... de gemiddelde scooter trekt nog sneller op! Berg op kan alleen in z'n eerste versnelling. Tja, daar sta je dan met je upgrade voor een betere auto, gelukkig kregen we voor heel weinig geld een extra verzekering. Als tegenmoetkoming. En die heb je hier toch echt nodig.... Italianen zijn wegpiraten, maar Sicilianen zijn wegterroristen!

Van de vorige keer dat we via Sicilie naar Livorno zijn gereden, wisten we dat grote supermarkten zeer schaars zijn. Dus vanaf de luchthaven van Catania maar meteen naar een groot winkelcentrum gereden. Helaas..... de Conad-superstore was vervangen door iets wat tussen de Aldi en Lidle inzit. Bier? Heineken en Becks! Wijn? Sorry hebben we niet! Vodka, tequila of andere sterke drank? Sorry, alleen maar een vreemde oost-blok variant. Zelfs geen fatsoenlijke aftershave, nee niet om te drinken, maar die van Arny was op en met zijn kale kop heeft hij nogal wat hoeveelheden nodig!

Zonder boodschappen dus naar Castelmola. Onze extra overnachting (want we zijn vanwege Covid 19 een dag eerder moeten vertrekken). Op een zeer steile, hoge berg boven Taormina, met een waanzinnig uitzicht op de Etna vanaf ons balkonnetje en zwembad. En vanaf het dorp kijk je zo de Straat van Messina over, via Taormina. Mits het niet mistig is.... En ja hoor door de onweerstbui was het ineens heel mistig. Regen en temperaturen tegen de 30 graden doen dat vaker schijnbaar. Wat weten wij daar nou van, in ons koude kikkerlandje waar het altijd regent in de zomer en de temperatuur nooit boven de 18 graden uitkomt ;-)

Maar goed, Castelmola is echt een waanzinnig mooi, piepklein dorpje. En waarempel zelfs een terrasje gevonden waar ze lekker Duits bier hadden (Erdinger). En natuurlijk de 'piemelbar', oftewel Bar Turisi waar we zelfs niet naar binnen zijn geweest. Nee niet vanwege Corona, maar als zelfs de deurklink een piemel is en alles een eikel en 2 noten heeft, dan hoef je niet lang na te denken. Corona is erg genoeg, maar een druiper of andere geslachtsziekte hoeven we toch echt niet!

Na een korte dorpswandeling (hoeft hier echt niet lang te duren, want na een kwartiertje heb je het dorp wel gezien, mits je van piemels houdt, dan kun je er nog een uurtje aanplakken) hebben we een flesje wijn soldaat gemaakt bij de poolbar van ons hotel. Vervolgens een heerlijke houtoven pizza gegeten bij de buren (kregen zelfs korting via ons hotel en werden ook nog door de pool-bar-dame bediend, die schijnbaar 2 banen heeft).

Vanmorgen is Arny om 6 uur opgestaan om de zonsopgang te bekijken vanaf het dorpsplein (ik heb me nog eens lekker omgedraaid, na een blik op de Etna geworpen te hebben vanaf ons balkonnetje)......

Oh en door het onweer hebben we natuurlijk geen internet, nu maar even via de telefoon! De rest van de foto's volgen nog! Update 16-09-2020 (eindelijk wifi!):